"Artık buralara ova denilirse" diye düşünüyordu. Yazıklanıyor, kurumuş dudaklarını diliyle ıslatarak umutsuzca başını sallıyor, içleniyordu. Farkında değildi ama fersiz gözlerinin altındaki çizgiler yaşla dolmuştu. Gücü tükenmiş, gözleri uzakları seçemez olmuştu ama sağlam gözlerin görebileceği her yerin beton yığınlarıyla doldurulduğunu biliyordu...
